Η Ιστορία του χωριού

Λίγα λόγια για το χωριό.

To Ραχούλι είναι ένας μικρός οικισμός (υψόμ. 120 μ.) του νομού Θεσπρωτίας. Διοικητικά ανήκει στον Δήμο Σουλίου και έχει 103 κατοίκους ( Απογραφή 2011).

Το αρχικό όνομα του χωριού ήταν Τσιφλίκι και στις 30/08/1927 μετονομάστηκε σε Ραχούλι.

Η εγκατάσταση του χωρίου ξεκίνησε από έναν Aγά όπου επί τουρκοκρατίας το χωριό μας, ήταν το τσιφλίκι του. Το σπίτι του Αγά ονομάζονταν κούλια και ευρίσκετε στην κορυφή του λόφου. Το οίκημα αυτό επισκευάστηκε και κατοικείται ακόμα και σήμερα

Με το πέρασμα των χρόνων, στο χωριό εγκαταστάθηκαν κάποιες μεγάλες οικογένειες. όπου άκουγαν στα επίθετα, Σιώζης, Μέτσιος, Λάζος, Μώκος, Πάκος, Λιώλης κ.α

 Ο ποταμός Κωκυτός.

Το χωριό διασχίζεται από το ιστορικό ποταμό «ΚΩΚΥΤΟΣ»  Κατά τους αρχαίους Έλληνες ο Κωκυτος μαζί με τον Περιφλεγέθοντα και τον Αχέροντα περιστοίχιζαν τον Άδη. Είχε νερά παγωμένα και μαζί με τον Αχέροντα έκλεινε την είσοδο του Άδη. Σημερινό όνομα του ποταμού είναι Βουβός. 

Η ιστορία του Αγίου Γεωργίου.

Πριν το 1890 (περίπου) οι χωριανοί έβλεπαν ένα φως στο νότιο μέρος του χωρίου και έτσι σε εκείνο το σημείο αποφασίστηκε να χτίσουν το παλαιό εκκλησάκι του αγίου Γεώργιου. Όταν χτίστηκε η εκκλησιά ιστορίες λένε πως αυτό το φως σταμάτησε να φέγγει.

Μετά το 1973 η εκκλησία όντας ετοιμόρροπη οι χωριανοί αποφάσισαν να την επισκευάσουν. Εκείνες τις ημέρες ο ιερεύς του χωρίου Πατήρ Ζαχαρίας την Δευτέρα του Πάσχα, είπε στους συγχωριανούς να μην πάει κανείς το πρωί στην εκκλησιά διότι ήταν ετοιμόρροπη και θα τελούσε την λειτουργιά μόνος του για τελευταία φορά.
Οι κάτοικοι δεν άκουσαν σε αυτή τη παράκληση του ιερέα και όλο το χωριό το επόμενο πρωί βρισκόταν  στην εκκλησία. Μετά το τέλος της λειτουργίας και εφόσον μοιράστηκε η αρτοκλασία και το γλυκό, έφυγαν πρώτα οι γυναίκες και ύστερα ακολούθησαν οι άντρες. Όταν απομακρύνθηκαν 100 μέτρα περίπου ακούγεται ένα δυνατός κρότος. Ένα παιδί έτρεξε και ενημέρωσε πως είχε κοπεί η κολώνα της σκεπής και πως είχε πέσει στο κέντρο του Ναού. Αυτό πρόκειται για ένα θαύμα του αγίου Γεώργιου διότι αν είχε συμβεί  νωρίτερα θα σκοτώνονταν πολλοί κάτοικοι του χωρίου.

Η Γράβα του χωριού.

Εσωτερικό μέρος Γράβας Ραχουλίου

Στο Νότιο μέρος στο χωριό Ραχούλι υπάρχει ένα υπόγειο πέρασμαιστορίες λένε πως όταν ερχόταν τα εχθρικά αεροπλάνα οι κάτοικοι του χωρίου κρυβόταν μέσα σε αυτο τον χώρο για να γλιτώσουν από τις επιθέσεις του εχθρού. (Φημολογείται πως στο νότιο μέρος του χωριού είχαν βάλει έναν κόκορα  και ύστερα από κάποιες ώρες βγήκε πίσω από τον Άγιο Γεώργιο).
με μήκος περίπου 500 μέτρα (την λεγόμενη γράβα).Την εποχή του πολέμου του 1940

Ο πόλεμος του ΄40

Σημαντικό γεγονός για το χωριό Ραχούλι ήταν στην κατοχή 1943. Οι Γερμανοί με υπόδειξη και σε συνεργασία με τους Αλβανοτσάμηδες την 24-8-43(τριάντα πέντε ημέρες πριν το άλλο τραγικό γεγονός των 49 Μαρτύρων της Παραμυθιάς) στην περιοχή πίσω από τον Αϊ-Γιώργη δολοφόνησαν στην ουσία τους τρείς Πατριώτες,χωριανούς μας, των οποίων τα ονόματα ήταν ΝΑΝΟΣ Χαράλαμπος, ΝΑΝΟΣ Αθανάσιος, μικρότερος αδελφός του προηγουμένου και ΤΑΣΗΣ Σωτήριος! Η κατάσταση που επεκράτησε την ημέρα εκείνη στο χωριό δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια... Εκτός από τις τρείς χήρες που απέμειναν, έμειναν πίσω και τα συνολικά 14 ορφανά! Σημειώνοντας ότι η μητέρα των δύο αδελφών Νάνου από την θλίψη έχασε τα λογικά της.

Ιστορικό Γεγονός

Την 22αν Αυγούστου 1943 ο εκ Μαζαρακιάς φασιστοσυμμορίτης  Τζαμαλή Μούρτος, ασκών το αξιοπρεπές δια τους Αλβανούς επάγγελμα του ληστού, μετά συμμορίας 10 ανδρών, μη ευρών ζώα εις Φανάρι δια πλάτσικο, αφού όλα είχαν καταληστευθεί, ήλθαν εις το χωρίον Ραχούλιον Παραμυθίας και ήρπασεν τους ίππους του Χαραλάμπους Ιωάννου, κοινώς Καλιάμι Νάνου. Επεμβάντων δε του ιδιοκτήτου και του αδελφού του δια να σώσουν τα ζώα των, πυροβολεί αυτούς, αόπλους όντας και τους φονεύει. Ο εκ του ιδίου χωρίου Σωτήριος Τάσης, πλησίων  ευρεθείς, κοίτοι άοπλος, εφορμά κατά του φονέως, τον ρίπτει χαμαί και του αποσπά μετά πάλην το όπλο του δια να εκδικηθεί τους πεσόντας που ήσαν και συγγενείς του. Πριν όμως προλάβει να το χρησιμοποιήσει, πυροβολείται υπό των άλλων συμμοριτών και φονεύεται και αυτός. Οι φόνοι έγιναν εις την μετά τον λοφίσκο αγροτικήν οδόν που οδηγεί προς τα πηγάδια και λίγο προ του φρέατος του εκ των φονευθέντων Χαραλάμπους Ιωάννου.

            Έτσι περιγράφει τα γεγονότα, τους αγώνες και τις θυσίες στα χρόνια της κατοχής στην περιοχή της Παραμυθίας  ο Βασίλης Παυλίδης ή Παύλου στο βιβλίο με τίτλο :

<<ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ ΚΑΙ Η ΚΑΤΟΧΗ>> το οποίο βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών το 1957.